ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ

 

Επειδή,  όπως έχετε  καταλάβει,  λατρεύω τα ζώα, εφέτος,
 στις διακοπές μου τον Αύγουστο, συγγενικό  πρόσωπο,  μου πρότεινε να επισκεφτώ την αγροικία ενός κουμπάρου του,  που είχε ζώα.

Όταν έφτασα εκεί ,(αν και δεν με περίμεναν), αντίκρισα ένα πεντακάθαρο κτήμα  με άλογα, πάπιες,  κότες,  παγωνιά, σκύλο,  γάτες,  δυο ζαρκάδια (τον Κασιδιάρη που κουτουλάει την θηλυκιά  Κανέλλη), και μέσα στο σπίτι ένα μικρο ζαρκαδάκι την Μυρτώ,  και ένα μικρο λαγουδάκι.

 Δεν μπορώ να σας περιγράψω τα συναισθήματα μου εκείνο το πρωινό.

  Δεν ήταν μόνο η αγάπη μου για τα ζώα,
  η καθαριότητα του χώρου, 
  η ομορφιά του τοπίου, 
 το χειροποίητο παγωτό της οικοδέσποινες που γεύτηκα κάτω από τον πλάτανο,
 η περιήγηση στα ζώα που μου έκανε η καλόψυχη κόρη.

Ήταν και κάτι άλλο,  απροσδιόριστο και ανεξήγητο!

Τώρα, μετά από τόσες ημέρες μπορώ να πω με σιγουριά, τί ήταν,  και από που πήγαζε αυτό το περίεργο συναίσθημα.

Είχε να κάνει με την  αγνότητα της ψυχής,  την καθαρότατα του βλέμματος,  και την φιλοξενία των ιδιοκτητών.

Ρωτώντας την συγγενή μου, μετά,  έμαθα,  ότι ο ιδιοκτήτης και πατέρας τριών κοριτσιών, εκτός από την δουλειά του,  την περιποίηση και φροντίδα  των ζώων  του κτήματος,  γράφει και ποιήματα που τα δημοσιεύει σε τοπική εφημερίδα.

Αυτό ήταν λοιπόν η ΠΟΊΗΣΗ!!

 Αυτή ήταν που πλανιόταν μέσα και γύρο απ' το  κτήμα,
 την έβλεπες στα μάτια των ζώων,
 στο καθρέφτισμα των νερών της μικρής λιμνούλας,
 την άκουγες στο θρόισμα των φίλων.

  Άνθρωπος, που αγαπά τα παιδιά.
-  Αγαπά αληθινά και φροντίζει τα ζώα.
-  Και τέλος εκφράζετε μέσω της ποίησης
 αποτελεί στις μέρες μας έναν  σπάνιο συνδυασμό χαρακτηριστικών που σφυρηλατούν και οικοδομούν ένα είδος ανθρώπου που στις μέρες μας τείνει προς εξαφάνιση.

Ένα μικρο απόσπασμα από το ποίημα του Σπύρου Πεταρούδη

          << Facebook>>

          .....................................

          Φίλοι! Φιλίες δυνατές
          μέσω διαδικτύου
          και η μαλ@κια σύννεφο 
          που βγήκε εκτός ορίου.
          
          Παει θα το ξεχάσουμε
          φιλία τι σημάνει
          οι φίλοι οι αληθινοί 
          μάλλον ξεπερασμένοι.

          Κουβέντα με μηνύματα 
          Παρέα η οθόνη
          στην αγκαλιά του καναπέ
           Με θέα την οθόνη.

          Που είναι το γέλιο οι γείτονες
          βόλτα στα μονοπάτια..
          Και η κουβέντα να κοιτάς
           τον άλωνε στα μάτια.

          Η πρόοδος κατήφορος
           κι'εμεις κατρακυλάμε
          Όλο  και πιο απόμακροι....
          Σταθείτε ρέε... που πάμε;;  
   
          

Υ.Γ. Γιάννα σε ευχαριστούμε για την περιήγηση στο κτήμα.
ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ.